‘Ik heb in hun schoenen gestaan’

Khalil Kotaesh vluchtte in 2016 voor de oorlog uit Syrië naar Nederland. “In Syrië is geen toekomst voor jongeren. Als je klaar bent met je studie, moet je het leger in. Dat wilde ik niet. Ik had mijn Bachelor architectuur gedaan in Damascus. Mijn Master wilde ik graag doen aan de TU Delft, een van de beste universiteiten van de wereld. De keuze voor Nederland was dus een bewuste keuze. De combinatie van werken en studeren heeft mij heel erg geholpen om de Nederlandse taal snel te leren.”  

Onderzoek

Toen hij een cursus Nederlands volgde, zag Khalil een oproep op LinkedIn: “Dat was in 2017. De gemeente Haarlemmermeer zocht statushouders met ervaring in architectuur om samen met architectenbureau FARO mee te denken over waar woningen voor mensen met een urgentie aan moeten voldoen. Daar werd ik voor uitgekozen en ik ging aan de slag met FARO architecten. Na afronding van dat onderzoek heb ik daar gesolliciteerd. Zowel FARO als ik zagen kansen. Zij stonden open voor mensen met verschillende achtergronden en zo ontstond er een divers team. Heel positief. Ik werk er nu vijf jaar.”

Bijdrage aan flexwoningen

Samen met zijn collega Jurgen van der Ploeg, stond Khalil aan de wieg van het ontwerp van de flexwoningen in Nieuw-Vennep. Hij legt uit dat het niet alleen om het fysieke ontwerp van de woningen gaat. “Het gaat er juist om wie er gaat wonen: welke achtergrond hebben de mensen? Hoe gaan we ze samenbrengen? Hoe gaan ze elkaar ontmoeten? Ik ken het perspectief van de mensen die er gaan wonen, hun achtergrond, de sociale aspecten. Ik heb in hun schoenen gestaan. En dit sluit perfect bij het motto van FARO: ‘Als je niet de voor de mensen bouwt, voor wie dan wel? ‘. Statushouders ondervinden barrières in cultuur en taal. Dus moeten we zoeken naar overeenkomsten en die naar boven halen. Het woord dat mij hierbij inspiratie bood, was ‘ontmoeten’. Dat is goed gelukt bij de woningen aan de Oosterdreef. In de buitenruimtes zijn ontmoetingsplekken. De inrichting is nog niet afgerond, maar een goed voorbeeld is een moestuin om samen te tuinieren. Als mensen samen activiteiten doen, komt er een gesprek, het begin van communicatie. Zo leren de bewoners elkaar kennen. Anoniem ergens leven is voor deze mensen niet goed. Integreren is belangrijk. Mensen moeten je leren kennen om je te kunnen stimuleren.”

Speciaal

Het was voor Khalil heel speciaal om mee te werken aan het ontstaan van deze woningen. “Ik kon mijzelf daar zien wonen. Eigenlijk kon ik aan mezelf vragen wat ik zou willen: hoe wil ik leven? Wat wil ik zien? Nu ben ik geen statushouder meer, maar een starter. Ik kan vanuit de beide standpunten naar de woningen kijken. En ook belangrijk: ik kan iets terugdoen voor de gemeente en de mensen. Dat is heel mooi.”

Bezoek minister

De architect is er trots op dat zelfs minister Hugo de Jonge de woningen omschrijft als ‘mooi en chique’. En dat het project genomineerd was voor de ARC Innovatie Award. “Het bezoek van de minister was bijzonder. Ik heb hem iets kunnen vertellen over het proces en hij kon zien dat we dit succesvol hebben gerealiseerd. We hebben een nieuw beeld kunnen maken, los van alle oude imago’s van flexwoningen. Ook al zijn het tijdelijke woningen, je moet toch op de details letten. Je moet het precies zo aanpakken als permanente bouw wat betreft kwaliteit. Het enige wat niet permanent is, is de plaats. Mijn medewerking gaf een breder perspectief aan het project dan wanneer je niet mijn achtergrond hebt.”

Trots

Khalil Kotaesh werkt nu namens FARO aan flexprojecten in Amsterdam. Hij heeft het naar zijn zin in Nederland, met zijn familie. “Ik had nooit verwacht dat ik woningen zou ontwerpen voor mensen zoals ik. Het maakt me trots dat ik hieraan heb bijgedragen, dat ik iets heb kunnen betekenen. En ik ben blij met mijn werkplek. Wat we gerealiseerd hebben, komt voort uit het team. We hebben een verschillende achtergrond, verschillende ervaringen. Dat helpt.”