Column | Weer naar school
Nog een kleine week. Een kleine week zonder wekker, zonder ochtendspits in de keuken omdat er ontbeten moet worden en iedereen een lunchpakket mee moet naar werk of school. Nog een kleine week genieten van de zomer, van avonturen beleven, laat naar bed gaan, doordeweekse barbecues en vooral: geen agenda die bepaalt hoe de week eruitziet.
Volgende week beginnen de scholen weer. En dat betekent dat er weer grote groepen kinderen op pad gaan. U kent dat beeld vast: brugklassers die bijna bezwijken onder enorme rugtassen vol boeken en schriften, op hippe fietsen met een krat voorop. Ze kunnen net met hun voeten bij de trappers en maken door al dat gewicht op hun fiets of op hun rug af en toe onverwachte slingers.
Ook bij de basisscholen zal het weer druk zijn: ouders op de fiets of met de auto die hun kinderen afzetten bij school. Stoppen, zoenen, zwaaien en weer optrekken, terwijl zich tussen de auto’s fietsers en voetgangers bewegen. Ik vind het altijd weer ontroerende momenten: terwijl de ene ouder sip kijkt omdat het versgebakken schoolkind zonder om te kijken de klas in rent, wil het andere kind de duidelijk gestreste ouder niet loslaten.
Wat ik maar zeggen wil: volgende week moeten we allemaal weer even wennen aan het schoolgaande en werkende leven. En dat betekent dat wij - de autorijders en volwassen fietsers - goed moeten uitkijken. Denk niet dat groepen fietsende schoolkinderen verantwoordelijke volwassenen zijn en houd rekening met hun onverwachte slingers. En houd ook rekening met (veel) drukker verkeer bij de basisscholen. Zo glijden we vanzelf van een lange vakantie in het gewone, schoolgaande seizoen.