Column | Veiligheid
Iedere maandag, het begin van de week, krijg ik van de Koninklijke Marechaussee (KMar) en de politie de ‘hoogtepunten’ te horen van de afgelopen week. Als burgemeester word ik van de meeste incidenten meteen op de hoogte gesteld. Maar als alles zo op een rijtje wordt opgenoemd, maakt het toch altijd weer indruk.
De politie, de handhavers van de gemeente, de KMar: zij zijn er voor onze veiligheid en de leefbaarheid in onze gemeente. Toch heb ik wel eens het idee dat ze meer als een obstakel of een soort hindermacht worden gezien. Maar waarschuwingen, boetes of dwangsommen: die worden nooit zomaar gegeven.
Onze mensen van de KMar, de politie en handhaving krijgen te maken met mensen met onbegrepen gedrag, vechtpartijen, zware ongelukken en mensen die een eind aan hun leven (willen) maken. Ze moeten er zijn bij grote evenementen, maar ze worden ook ingezet bij demonstraties of voetbalwedstrijden.
Als samenleving hebben we hen heel hard nodig. De handhavers die het vuilnis doorzoeken als iemand zijn afval heeft gedumpt. De politie die assistentie moet verlenen bij een vechtpartij of een ongeluk. De mensen van de KMar die altijd op scherp moeten staan - ze werken immers in een veiligheidsrisicogebied.
Dat er voor onze veiligheid wordt gezorgd is net zoiets als water uit de kraan: je mist het pas als het er niet meer is.