Column | Veelzijdig voorjaar
Vorige week was ik, net als velen, geveld door de griep. Eind van de week was ik weer op de been en kon ik een voorzichtig wandelingetje maken. Na een paar dagen binnenshuis was de frisse lucht heerlijk. Ik heb narcissen gezien en zelfs al een paar sneeuwklokjes. Gelukkig was ik op tijd opgeknapt om aanwezig te zijn bij de herdenking van één jaar oorlog in Oekraïne in de bibliotheek in C. In Hoofddorp. De veerkracht van de Oekraïense vluchtelingen is verbazingwekkend. Velen van hen hebben hier inmiddels werk, de kinderen gaan naar school. Maar het verdriet, de onzekerheid drukt zwaar op hun schouders.
Ik heb ook een groep Syrische vluchtelingen bezocht die in onze gemeente onderdak heeft gevonden, om hen een hart onder de riem te steken. Want wat moet het vreselijk zijn: je bent op de vlucht voor oorlog en geweld en je achtergebleven familie en vrienden worden getroffen door een aardbeving van ongekende kracht. Door de oorlog in Syrië is het voor hulpverleners bijna onmogelijk om in het Syrische rampgebied te komen. De slachtoffers daar zijn daardoor van veel noodzakelijke hulp verstoken. Ik leef intens met hen mee.
Hier is het deze week voorjaarsreces. Ik ben gewoon thuis, maar dat de wekker ‘s ochtends niet afgaat en dat ik in alle rust de kranten kan lezen: dat is vakantie. Deze week ben ik zelf de baas van mijn agenda en ik ga alle krantenartikelen die mij interesseren van A tot Z lezen. En ik ga heerlijke wandelingen maken, op zoek naar nog meer narcissen, sneeuwklokjes en krokussen.
Ik wens iedereen een hele fijne voorjaarsvakantie.