Column | Vasten
Afgelopen weekend was het - vooral beneden de grote rivieren - weer carnaval. Waar men zich in de ene stad beperkt tot een jas en roodgele sjaal, is in de andere stad geen uitdossing te dol. En ik zeg vooral beneden de grote rivieren, want ook in de rest van Nederland wordt natuurlijk carnaval gevierd.
Het katholieke deel van Nederland besluit carnaval met Aswoensdag. En daarmee wordt het vasten ingeluid: 40 dagen tot en met Stille Zaterdag, de zaterdag voor Pasen. De laatste vastendagen vinden plaats in de Goede Week, de week van het lijden, sterven en herrijzen van Christus. Eigenlijk zijn het 46 dagen, maar op de zondagen wordt niet gevast. Ik herinner me nog van vroeger dat we 40 dagen lang ons snoep bewaarden in een trommeltje. Het vasten hield bij ons in dat we geen vlees aten op vrijdag, geen tussendoortjes, geen alcohol, geen snoep en sober en minder eten dan normaal.
Vorige week begon ook Ramadan, de islamitische vastenmaand. Tussen zonsopgang en zonsondergang wordt niet gegeten en gedronken, maar na zonsondergang komt men samen, om met elkaar de iftar te vieren. Ramadan is een bijzondere maand, omdat het de maand is waarin de engel Gabriël een boodschap van God overbrengt aan de profeet Mohammed. Deze boodschap wordt later, na de dood van Mohammed, verzameld in de Koran.
Het vasten is een tijd van reflectie, bezinning en boete doen, maar ook van je openstellen voor en delen met anderen. Ik wens iedereen die deze maand vast Ramadan Mubarak en veel zegeningen en goede wensen in deze vastentijd.