Column | Oplichting
Ik heb in mijn column al vaker geschreven over cybercriminaliteit en online oplichting. Maar onlangs hoorde ik weer een nieuw staaltje van oplichting. Een van onze inwoners ontving een mail van een bureau dat een energiepeiling deed, in opdracht van de gemeente Haarlemmermeer. Tot zijn grote verbazing was de mail ondertekend door... hemzelf!
Gelukkig trok deze inwoner direct aan de bel, en natuurlijk klikte hij niet op de link in de mail. Ruim 9 procent van onze bevolking van 15 jaar of ouder (dat zijn ongeveer 1,4 miljoen mensen) is slachtoffer geweest van online oplichting en fraude. Jaarlijks wordt 1,75 miljard tot 2,75 miljard euro buitgemaakt, het vult wereldwijd de zakken van criminelen.
We trappen niet snel meer in de mailtjes van weduwen van rijke prinsen, die hun erfenis met ons willen delen (als we eerst maar een flink bedrag overmaken voor de administratiekosten). Maar de mailtjes worden steeds beter en soms heb je al op de link geklikt voordat je beseft dat je wordt opgelicht.
Online oplichting en fraude zijn vreselijk, onder andere omdat het zo ongrijpbaar lijkt. Criminelen dringen op een bijna onzichtbare manier binnen in je leven. Het slaat een fikse deuk in je gevoel van veiligheid, en de nasleep kan enorm én lang zijn.
Ik heb mezelf inmiddels geleerd om eerst op het e-mailadres te klikken. Komt er dan een raar e-mailadres tevoorschijn, dan gooi ik de mail meteen weg. Ik gebruik bovendien willekeurig aangemaakte (sterke) wachtwoorden en die vervang ik regelmatig. Toch op een link geklikt? Verander dan zo snel mogelijk de wachtwoorden. En meld online oplichting en fraude altijd bij de politie en via: fraudehelpdesk.nl.