Column | Herfst
Blijkbaar moet toch iedereen er een keer aan geloven. Ik helaas dus ook. Vorige week kreeg ik corona, drie en een half jaar nadat de pandemie uitbrak. En hoewel ik me thuis inmiddels alweer een hele baas voel, merk ik dat ik nog niet de oude ben. Net als bij een pittige influenza moet ik echt uitzieken én het dus rustig aan doen.
Ik kon daardoor niet bij de Haarlemmermeerse Veteranendag zijn. Ook het 25-jarige bestaan van het shantykoor uit Vijfhuizen, VOC, moest ik aan me voorbij laten gaan. Ook de komende week zal ik verstek moeten laten gaan bij allerlei activiteiten. Mijn welgemeende excuses daarvoor en ik beloof u dat ik het bij andere gelegenheden goed zal maken.
Wat ik wél kan doen, is mijn wekelijkse column schrijven. Heerlijk in mijn stoel, met mijn laptop op schoot, een kop thee onder handbereik. Buiten is het weer nu echt omgeslagen, het is nu echt een stuk frisser. Daar geniet ik ook weer van: het blad dat verkleurt en de geur van de herfst. Ik probeer dagelijks een wandeling te maken om mijn conditie weer op peil te krijgen. En hoewel die wandeling nu nog kort is, geniet ik van het buiten zijn.
De herfstvakantie is in delen van Nederland al begonnen, onze regio is volgende week aan de beurt. Hoe fijn is het om er met de kinderen op uit te gaan, kastanjes en eikels te zoeken en om daar vervolgens thuis samen mee te knutselen. Binnenkort begint de voorpret voor Sinterklaas weer en kan de feestverlichting in de winkelcentra weer aan. En met dat fijne vooruitzicht, voel ik me alweer een stukje beter.