Column | Eenzaamheid
Heeft u zondag ook zo genoten van het heerlijke nazomerweer? Nog even lekker in de tuin zitten, of een lange wandeling maken. Misschien heeft u de fiets gepakt of bent u er nog even met de boot op uit geweest. Ik heb een heerlijke wandeling gemaakt en nog even goed die laatste zonnestralen in me opgenomen.
Maandagochtend zag de wereld er heel anders uit. De wind jaagt de bladeren door de straten en de aanhoudende regen houdt veel mensen binnen. Het is van de ene op de andere dag echt herfst geworden. En eigenlijk vind ik dat ook weer een fijne periode: veel gezelligheid, lekker binnen een serie ‘bingewatchen’, een boek lezen, of uren gamen terwijl de regen tegen je ramen klettert.
Maar tegelijkertijd maak ik me ook zorgen. Want juist in deze gezellige periode, waarin iedereen het liefst lekker thuis blijft, kan de eenzaamheid zo enorm hard toeslaan. Eenzaamheid is een veelkoppig monster en het ergste is: wie dat monster in huis heeft, wil en kan er vaak ook niet over praten.
De afgelopen twee jaren, de corona-jaren, was de eenzaamheid groot. Maar ook nu sluipt de eenzaamheid de huizen binnen. Want nu zorgen de energiecrisis en de inflatie ervoor dat mensen zich steeds verder terugtrekken omdat ze steeds minder mee kunnen doen bij sociale activiteiten. Tijdens de corona-jaren was de saamhorigheid groot, we keken naar elkaar om
Donderdag 29 september begint de Week tegen Eenzaamheid. Ik heb Haarlemmermeer leren kennen als een samenleving met een groot hart. Zullen we dit hart laten blijven kloppen voor diegenen die dat nodig hebben? Een kaartje, een gesprekje, een wandeling of gewoon met een zwaai en lach laten weten dat we elkaar zien.