Column | Concerten
Vorige week ging ik naar een concert van Benson Boone, een jonge Amerikaanse muzikant die bekend werd via social media en nu de hele wereld over reist. Wat een spektakel was dat: mooi geluid, prachtig licht en een schitterend decor. Alles was tot in de puntjes geregeld.
Toch maak ik bij concerten ook wel eens mee dat er onverwachts iets misgaat, zoals een microfoon die uitvalt of een lichtspot die niet aangaat. Maar juist dan valt mij altijd één ding op, iets wat ik bijna net zo interessant vind als de muziek zelf: hoe snel en soepel mensen dan samenwerken.
Of het nu gaat om kleine zalen of grote producties, die samenwerking is bewonderenswaardig. De geluidsploeg schakelt snel over naar een reserve-kanaal wanneer een microfoon uitvalt, de lichttechnici passen direct het lichtplan aan. Iedereen kent zijn taak en weet wat er moet gebeuren.
Die vanzelfsprekende samenwerking doet mij altijd denken aan de dorps- en wijkcentra van onze gemeente. Daar hebben vrijwilligers, beheerders en buurtbewoners allemaal een eigen rol. Net als bij een concert, draagt iedereen bij aan het grotere geheel. En als er iets misgaat, weten ze wat ze voor elkaar kunnen betekenen.
Dorps- en wijkcentra zijn er als aanspreekpunt, als vangnet en als plek waar de gemeenschap letterlijk binnen kan lopen. Wist u dat het de bedoeling is dat veel dorps- en wijkcentra een noodsteunpunt worden bij onverwachte situaties, zoals een grote stroomuitval? U kunt daar dan terecht voor hulp, informatie en contact.
Een concert mag dan groots aanvoelen, maar diezelfde kracht van samenwerking zie ik elke dag, dicht bij huis. In onze eigen dorps- en wijkcentra, waar mensen elkaar opvangen en vooruithelpen. Dat is samenredzaamheid van de bovenste plank, en dat vind ik minstens zo indrukwekkend.