Van de gemeenteraad kregen we kortgeleden te horen dat we op de goede weg zijn en dat we op de steun van de verschillende fracties kunnen rekenen. Dat is iets om heel erg blij mee te zijn. Als wethouder onderwijs en daarmee verantwoordelijk voor het Integraal Huisvestingsplan Onderwijsvoorzieningen (IHP) ben ik dat dan ook. Want de actualisatie van dit enorme project bevat niet alleen maar blije boodschappen en ook de toekomst is op zijn zachtst gezegd onzeker. Met inflatie, een tekort aan materialen, personeelskrapte, stijgende bouwkosten en energieprijzen en nog veel meer factoren waarop we zelf weinig invloed hebben.
Waar je tegen die achtergrond in elk geval niet zonder kunt, is (politieke) steun en vertrouwen voor een verhaal met best wat haken en ogen. En die steun is aanwezig, zo werd kortgeleden duidelijk. En dat is de voornaamste reden waarom ik zo blij ben.
Het is niet het type vreugde waarbij je kurken laat knallen want er is nog geen glanzend succes behaald. Wel deel je bemoedigende schouderklopjes uit en incasseer je die. En dat geldt zeker ook voor de schoolbesturen want we staan samen voor deze moeilijke opdracht. Het succes dat nu is behaald in de raadzaal is ook hun succes.
We zijn bondgenoten al denken we niet over alles precies hetzelfde en is ook niet alles gelukt. Zo hebben we na vier jaar overleg geen overeenstemming bereikt over ‘doordecentraliseren’. De schoolbesturen willen liever niet zelfstandig alle taken op het gebied van onderwijshuisvesting uitvoeren. Hun voordeel daarbij zou zijn dat ze zelf beslissen wanneer en waarin ze investeren. Maar voor hen wegen de financiële risico’s die ze daarbij lopen zwaarder dan de vrijheid die het doordecentraliseren biedt.
Ik vind dat jammer. De gemeenteraad ook want als schoolgebouwen van onze begroting af gaan, is dat wel zo gunstig voor de gemeentelijke schuldenpositie. Maar ik begrijp de huiver van de schoolbesturen. En de gemeenteraad ook. En met elkaar vinden we het wijs om elkaar niet langer te gijzelen met doordecentraliseren en dit item van de agenda af te voeren.
Het item ‘total cost of ownership’ (TCO) blijft met nadruk wél op de agenda staan, ook al hebben we daarover nog geen volledige overeenstemming bereikt. TCO houdt in dat we samen, gemeente en schoolbesturen, slimmere keuzes kunnen maken met de middelen die we samen op tafel leggen voor al die renovaties, verbouwingen en nieuwbouw. Want we maken van al die schoolgebouwen energieneutrale gebouwen zodat de energierekening niets meer voorstelt. Die verduurzaming kost geld én het levert geld op. Als schoolbesturen de bespaarde energiekosten toevoegen aan de benodigde investeringen voor onderwijshuisvesting zijn de financiële mogelijkheden een stuk groter. Maar ook hiervoor geldt dat het voor schoolbesturen lastige financiële besluiten zijn met effecten voor die onzekere toekomst.
Ik was, ben en blijf optimistisch. Al moeten we de komende tijd flink gaan versnellen. De enige school die we tot dusverre kunnen afvinken is de Rietveldschool in Badhoevedorp. Daarentegen zijn er 15 projecten in verschillende stadia van voorbereiding. Die staan zogezegd in de startblokken. We hebben intussen veel kennis en kunde opgebouwd en we hebben slimme manieren bedacht om projecten te combineren. Onze uitgangspositie voor het vervolg is in dat opzicht best goed. En… we hebben dus steun vanuit de gemeenteraad, van oppositie en coalitie.
Dus zeg ik proost en nip aan mijn beker thee.
