Column | Rozen
24 februari 2022. Dat is de dag dat Rusland Oekraïne binnenviel. En dat is de dag dat er (weer) miljoenen mensen op de vlucht sloegen, op zoek naar veiligheid. Velen van hen vonden een heenkomen in een veiliger deel in Oekraïne zelf, anderen zijn gevlucht naar omliggende landen of verder. Ook hier, in Haarlemmermeer, hebben veel Oekraïense vluchtelingen een plek gevonden.
Op mijn kamer hangt een bijzonder schilderij. Een schilderij dat Oekraïense kinderen hebben gemaakt, als dank. Omdat zij een veilige plek hebben gevonden in Haarlemmermeer. Het is een schilderij vol met symboliek. Het kaasjeskruid is een herinnering aan de kinderen die stierven sinds de oorlog begon. Ook tekenden de kinderen het Slangeneiland, waar de kruiser de Moskva tot zinken werd gebracht. Een van de kinderen tekende de vluchtelingen uit Marioepol, met een engel om hen te beschermen.
Alweer twee jaar duurt die oorlog. Een einde is nog niet in zicht.
Veel Oekraïense ontheemden hebben hier inmiddels werk gevonden. Hun kinderen gaan naar school en leren Nederlands. Zij zijn hier veilig, ze hoeven niet te schuilen. Maar iedere dag bellen ze met het thuisfront in Oekraïne. En iedere dag is dat telefoongesprek weer spannend. Leven alle familieleden en vrienden nog? Zullen ze oma, die te oud was om mee te vluchten naar een veilige haven, ooit nog terugzien? Veel vrouwen die naar hier gevlucht zijn, hebben hun man verloren. Verdriet, angst en onzekerheid hangen als een zware sluier over hun bestaan hier.
Om hen een hart onder de riem te steken, heb ik op maandag 20 februari de Oekraïense bewoners van de Polderstaete in Cruquius rozen gebracht. Samen met hen, en met alle andere Oekraïense ontheemden, hoop ik op een vreedzame en duurzame oplossing.
Burgemeester Marianne Schuurmans op bezoek in Polderstaete. Foto: Jur Engelchor.