Blog | Onuitwisbaar

Ik heb er over getwijfeld om het te doen. Tegenop gekeken. Voelde spanning in mijn lichaam. Angst ook. En tóch heb ik ja gezegd. Een reis met tien jongeren en hun begeleiders naar een historische plek. Een angstaanjagende plek. Een plek waar je eigenlijk naartoe móet. 

Auschwitz-Birkenau. 

De reis is onderdeel van het project History Repeated.

Omdat dat zo is. De geschiedenis herhaalt zich. Steeds weer. En de enige manier om dat te voorkomen is kennis, inzicht en echt voelen wat er gebeurd is. Je proberen te verplaatsen in de vele miljoenen slachtoffers. Letterlijk lopen waar zij liepen en stilstaan bij hun lot.

Dat samen doen met deze groep jongeren van diverse leeftijden, achtergrond en culturen, maakte de ervaring intenser. We deelden huiveringwekkende beelden, verhalen én de emoties die dat losmaakte. En dat greep me aan.
Ook door de ogen van een jongere deze mensonterende plek zien en ervaren en voelen hoe het hen raakte maakte diepere emoties bij me los.

Dat ik zou wensen dat ze dit niet hoefden te zien. Dat ze niet zouden hoeven weten dat er mensen waren die dit konden bedenken en uitvoeren. Dat ze bespaard zou blijven om te zien en te weten hoe enórm het leed is geweest. En dat het leed voor hun nabestaanden nog dagelijks doorwerkt in hun leven.

Door het met hen te delen werd me nóg duidelijker dat we er over moeten blijven praten, de beelden moeten blijven delen, de verhalen moeten blijven vertellen.

Omdat ze onuitwisbaar zijn. De ervaring, de geschiedenis, de mensen. 

Ze hebben een naam en ze worden nooit vergeten. Ze zijn onuitwisbaar.