Column | Aardbeving
In de krant las ik over een vader die dagenlang met zijn dochtertje van acht jaar oud in een piepkleine ruimte opgesloten zat na die afschuwelijke aardbeving in Turkije en Syrië. Met spelletjes, verhaaltjes en liedjes leidde hij haar aandacht af van honger, kou, dorst en angst. Pas toen ze werden gered, durfde hij zijn eigen angst te laten zien. Zijn moeder, die in de kamer naast hem lag, kon hij niet redden.
Deze vader en dochter zijn gered. Ik hoop dat zij onderdak vinden bij familie of vrienden. Maar er zijn miljoenen Turken, Syriërs en Koerden dakloos geworden en er is gebrek aan alle eerste levensbehoeften. Het dodental ligt al boven de 35.000 en de verwachting is dat dit nog verder zal stijgen tot boven de 50.000.
Veel Nederlandse Turken, Koerden en Syriërs zijn familie en vrienden verloren of verkeren in onzekerheid over het lot van hun dierbaren. Ook in onze gemeente zijn inwoners geraakt door deze ramp.
Veel organisaties en inwoners zijn direct gestart met het inzamelen van goederen: kleding, dekens, speelgoed. Het doet me goed om te zien dat zoveel mensen meteen de helpende hand bieden, op wat voor manier dan ook. Maar waar nu vooral behoefte aan is, is geld. Geld om de eerste nood te lenigen: onderdak, voedsel, schoon drinkwater. En om zo snel mogelijk te kunnen beginnen aan de wederopbouw voor al die miljoenen mensen die alles zijn kwijtgeraakt.
Daarom heeft het college van burgemeester en wethouders eenmalig aan de gemeenteraad voorgesteld om via Giro555 bij te dragen: een euro per inwoner. Ik wens iedereen die een dierbare is verloren of die nog niet weet hoe het met familie of vrienden is, heel veel sterkte.